Fénix 6, 511-589

542 FENIX 123 Impatiens animus nec adhuc tractabilis arte 124 Respuit atque odio verba mocentis habet. 125 Aggrediar melius tunc, cum sua vulnera tangi 126 Iam sinet, et veris vocibus aptus erit. 127 Quis matrem, nisi mentis inops, in funere nati 128 Flere vetet. Non hoc illa monenda loco. 129 Cum dederit lacrimas animumque impleverit aegrum; 130 Ille dolor verbis emoderandus erit. 131 Temporis ars medicina fere est: data tempore prosunt, 132 Et data non apto tempore vina nocent. 133 Quin etiam accendas vitia irritesque vetando, 134 Temporibus si non aggrediare suis. 135 Ergo ubi visus eris nostrae medicabiiis arti, 136 Fac monitis fugias otia prima meis. 137 Haec, ut ames, faciunt; haec, ut fecere, tuentur; 138 Haec sunt jucundi causa cibusque mali. 139 Otia si tollas, periere Cupidinis arcus, 140 Contemtaeque jacent et sine luce faces. 141 Quam platatius vino gaudet, quam pcpulos unda, 142 Et quam limosa canna palustris humo; 143 Tam Venus otia amat. Qui finem quaeris amoris, 144 Cedit amor rebus: res age; tutus eris. 145 Languor et immodici sub nullo vindice somni 146 Aleaque et multo ternpora quassa mero 147 Eripiunt omnes animo sine vulnere nervos; 148 Affluit incautis insidiosus Amor. 149 Desidiam puer ille sequi solet; odit agentes: 150 Da vacuae menti, quo teneatur, opus. iS1 Sunt fora, sunt leges, sunt, quos tuearis, amici: 152 Vade per urbanae candida castra togae. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949