Fénix 6, 511-589

183 Parte sonant alia silvae mugitibus altae, 184 E t queritur vitulum rnater abesse suum. 185 Quid, cum suppositos fugiunt examina fumos, 186 Ut relevent demti vimina curva favi? 187 Poma dat autumnus; formosa et messibus aestas; 188 Ver praebrt flores; igne levatur hiems. 189 Temporibus certis maturam rusticus uvam 190 Deligit, et nudo sub pede musta fluunt; 191 Temporibus certis desectas alligat herbas , 192 E t tonsam raro pectine verrit humum. 193 Ipse potes riguis plantam deponere in hortis; 194 Ipse potes rivos ducere lenis aquae. 195 Venerit insitio: fac ramum ramus adoptet, 196 Stetque peregrinis arbor operta comis. Cum semel haec animum coepit mulcere voluptas, Debilibus pennis irritus exit Amor. Ve1 t u venandi studium cole: saepe recessit Turpiter a Phoebi victa sorore Venus. Nunc leporem pronum catulo sectare sagaci; Nunc tua frondosis retia tende jugis. Aut pavidos terre varia formidine cervos; Aut cadat adversa cuspide fossus aper. Nocte fatigatum somnus, non cura puellae, Excipit, et pingui membra quiete levat. Leniur cst studium, studium csmen, plitr c a i t a , Aut lino, aut calamis praemia parva sequi; Vel, quar piscis edax axiido msle devoret ore, Abdere supremis aera recurva cibis. Aut liir;, aat aliis, dsnec dediscis amare, Ipse tibi, furtim decipiendus eris. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949