Fénix 6, 511-589

ESTROFA 111 213 Tu tantum i, quamvis firmis retinebere vinclis, 214 1 procul, et Iongas carpere perge vias. 215 Flebis, ut occurret desertae nomen smicae, 216 Stabit et in media pes tibi saepe via. 217 Sed quanto minus ire voles, magis ire memento; 218 Perfer, et invitos currere coge pedes. 219 Nec pluvias vites, nec te peregrina morentur 220 Sabbzta, nec damnis Allia nota suis; 221 Nec quot transieris, sed quot tibi, quaere, supersint 222 Millia; nec, maneas ut prope, finge moras; 223 Tempora nec munera, nec crebro respice Romam ; 224 Seá fuge: tutus adhuc Parthus ab hoste fuga est. 225 Dura aliquis praecepta vocet mea: dura fatemur 226 Esse; sed, ut valezs, multa dolenda feres. 227 Snepe bibi succos, quamvis invitus, amaros 228 Aeger, et oranti mensa negata mihi. Ut Corpus redimás, ferrum patieris et ignes, Arida nec sitiens ora levabis aqua: Ut valeas animo, quicquam tolerare negabis? At pretium pars haec corpore majus habet. Sed tamen est artis estrictissima janua nostrce, Et IaDor est unus tenipora prima pati. Adspicis, ut prensos urant juga prima juvencos; Ut nova velocem cingula laedat eqaum. 237 Forsitan a Laribus patriis exire pigebit: 238 Sed tamen exibis; áeinde iedire voles. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949