Fénix 6, 511-589

239 Nec te Lar patrius, sed Amor re\-ocabit amicae, 240 Prnetendens c ~ ~ l p a e splendida verba suae. 241 C u n ~ se~nel exierir, centum so!aii~ curae 242 Et rus et comites et via longa dabunt. 243 Nec satis esse puta discedere: ientus abesto, 344 Dum perdat vires sitque sine igne cinis. 245 Si nisi firmata properabis mente revertí; 246 Inferet arma tibi saeva rebellis Amor. 247 Quicquid et abfueris, avidus sitiensque redibis, 248 Et spatium damno cesserit omne tuo. ESTROFA IV 249 Viderit, Haemoniae si quis mala pabula terrae, 250 E t magicas artes posse juvare putat. 251 Ista veneficii vetus est via; noster Apollo 252 Innocuam sacro carmice mostrat opem. 253 Me duce, non tumulo prodire jubebitur umbra, 254 Non anus infami carmine rumpet humum, 255 Non seges ex aliis alios transibit in agros, 256 Nec subito Phoebi pallidus orbis erit. 257 Ut solet, aequoreas ibi Tiberinus in undas; 258 Ut solet, in niveis Luna vehetur equis. 259 Nulla recantatas deponent pectora curas, 260 Nec fugiet vivo sulfure victus Amor. 261 Quid te Phasiacae juverunt gramina terrae, 262 Curn cuperes patria, Colchi, manere domo? 263 Quid tibi profuerunt, Circe, Perseides herbae, 264 Cum sua Neritias abstulit aura rates? Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949