Fénix 6, 511-589

Omnia fecisti, ne callidus hospes abiret; Ille dedit certae lintea plena fugae. Omnia fecisti, ne te ferus ureret ignis; Longus et invito pectare sedit Amor. Vertere tu poteras homines in mille figuras; Non poteras animi vertere jura tui. Diceris his etiam, cum jam discedere vellet. Dulichium verbis detinuisse ducem: "Non ego, quod primo, meniini, sperare solebrirn. Jam precor, ut conjux tu meus esse velis. Et tamen, ut conjux essem tua, digna videbar, Quod dea, quod magni filia Solis eram. Ne properes oro: spatium pro niunere posco. Quid minus optasi per mea vota potest? Et freta mota vides, et debes illa timere: Utilior velis postmodo ventus erit. Quae tibi causa fugae? Non hic nova Troja resurgit, Non alius socios Rhesus aci arma vocat. Hic Amor, hic Pax est, in qua male vulneror una; Totaque sub regno terra futura tuo est". 285 IIla loquebatur, navem solvebat Ulixes: 286 Irrita cum velis verba tulere Noti. 287 Ardet, et assuetas Circe decurrit ad artes, 288 Nec tamen est illis attenuatus amor. 289 Ergo age, quisquis opem nostra tibi poscis ab arte, 290 Deme veneficiis carminibusque fidem. ESTROFA V 291 Si te causa potens dominae retinebit in urbe; 292 Accipe, consilium quod sit in urbe meum. 293 Optimus ille fuit vindex, ladentia pectisc 294 Vincula qui rupit, dedoluitque semel. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949