Fénix 6, 511-589

554 FENIX 295 Si cui tantum animi est, illum mirabor et ipse, 296 Et dicam "Monitis non eget ille meis". 297 Tu mihi, qui, quod amas, aegre dediscis amare, 298 Nec potes, et velles posse, docendus eris. 299 Saepe refer tecum sceleratae facta puellae, 300 E t pone ante oculos omnia damna tuos. 301 "Illud et illud habet, nec ea contenta rapina, 302 Sub titulum nostros misit avara lares. 303 Sic mihi juravit; sic me jurata fefellit. 304 Ante suas quoties passa jacere fores! 305 Diligit ipsa alios, a me fastidit amari. 306 Institor, heu! noctes, quas mihi non dat, habet". 307 Haec tibi per totos inacescant omnia sensus: 308 Haec refer, hinc odii semina quaere tui. 309 Atque utinam posses etiam facundus in illis 310 Esse! Dole tantum: sponte disertus eris. 311 Haeserat in quadam nuper mea cura puella; 312 Conveniens animo non erat illa meo: 313 Curabar propriis aeger Podalirius herbis, 314 Et, fateor, medicus turpiter aeger eram. 315 Profuit assidue vitiis insistere amicae; 316 Idque mihi factum saepe salubre fuit. 317 "Quam mala sunt nostrae" dicebam "crura puellae!" 318 Ncc tamen, ut vere confiteamur, erant. 319 "Brachia quam non sunt nostrae formosa puellae!" 320 E t tarnen, ut vere confiteamur, erant. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949