Fénix 6, 511-589

S56 FENIX 32 1 "Quam brevis est!" nec erat "Quam multum poscit amantem!" 322 Hinc odio venit maxima causa meo. 323 E t mala sunt vicina bonis: errore sub illo 324 Pro vitio virtus crimina saepe tulit. 325 Quam potes, in pejus dotes deflecte puellae, 326 Judiciumque brevi limite falle tuum. Turgida, si plena est; si fusca est. nigra vocetur; In gracili macies crimen habere potest. E t poterit dici petulans, quae rustica non est; E t poterit dici rustica, si qua proba est. Quin etiam, quacumque caret tua femina dote, Hanc moveat, blandis usque precare sonis. Exige quod cantet, si qua est sine voce puella; Fac saltct, nescit si qila movere manum. Barbara sermone est: fac tecum multa loquatur; Non didicit chordas tangere: posce lyram; Durius incedit: face inambulet: omne papiliae Pectus habent tumidae: fascia nulla tegat. Si male dentata est; narra, quod rideat illa. Mollibus est oculis: quod fleat illa, refer. 341 Proderit et subito ,cum se non finxerit ulli, 342 Ad dominam celeres mane tulisse gradus. 343 Auferimur cultu: geminis auroque teguntur 344 Omnia; pars minima est ipsa puella sui. 345 Suepe, ubi sit, quod ames, inter tain multa requiras; 346 Decipit hac oculos aegide dives Amor. 347 Improvisus ades: deprendes tutus inermem; 34 8 Infelix vitiis excidet illa suis. 349 Nec tamrn huic nimiui-n prsecepto credere tutum est: 350 Fallit enim multos forma sine arte decens. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949