Fénix 6, 511-589

582 FENIX 719 Omnia pone feros, quamvis invitus, in ignes: 720 Et dic "Ardoris sit rogus iste mei". 72 1 Thestias absentem succendit stipite natum: 722 Tu timide flammae perfida verba dabis? ESTROFA XIX 723 Si potes, et ceras remove: quid imagine muta 724 Carperis? hoc periit Laodamia modo. ESTROFA XX 725 E t loca multa nocent: fugito loca conscia vestri 726 Concubitus; fausas mille doloris habent. 727 Hic fuit, hic cubuit; thalamo dormivimus isto; 728 Hic mihi lasciva gaudia nocte dedit". 729 Admonitu refricatur amor, vulnusque novatum 730 Scinditur : infirmis causa pusilla nocet. 731 Ut, paene exstinctum cinerem si sulfure tangas, 732 Vivet et e minimo maximus ignis ent; 733 Sic, nisi vitaris quicquid renovabit amorem, 734 Flamma redardescet, quae modo nulla fuit. 735 Argolides cuperent fugisse Capharea puppes: 736 Teque, senex, luctus ignibus ulte tuos. 737 Praeterita cautus Niseide navita gaudet: 738 Tu loca, quae nimium grata fuere, cave. 739 Haec tibi sint Syrtes; haec Acroceraunia vita; 740 Hic vomit epotas dira Charybdis aquas. ESTROFA XXI 741 Sunt, quae non possunt aliquo cogente juberi; 742 Saepe tamen casu facta juvare solent. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949