Fénix 6, 511-589

At tu rivalem noli tibi fingere quemqrram, Inque suo solam crede jacere toro. Acrius Hermionen ideo dilexit Orestes, Esse quod alterius coeperat illa viri. Quid, Menelae, doles? Ibas sine conjuge Creten, E t poteras nupta lentus abesse tua. Ut Paris hanc rapuit, nunc demum uxore carere Non potes: alterius crevit amore tuus. Hoc et in abducta Briseide flebat Achilles, IIlam Plisthenio gaudia ferre toro. Nec frustra flebat; mihi credite: fecit Atrides, Quod si non faceret, turpiter esset iners. Certe ego fecissem, nec sum sapientior illo. Invidiae fructus maximus ille fuit. Nam sibi quod nunquam tactam Briseida jurat P'er sceptrum: sceptrum non putat esse deos. ESTROFA XXV 785 Di faciant. dominae possis transire relictae 786 Limina, praposito sufficiantque pedes. 787 E t poteris: modo valle tene. Nunc fortiter ire, 788 Nunc opus est celeri subdere calcar equa. 789 Illo Lotophagos, illo Sirenas in antro 790 Esse puta: remis adjice vela tuis. ESTROFA XXVI 791 Hunc quoque, quo quondam nimium ri-vale dolebas, 792 Vellem decineres hostis habere loco. Fénix: Revista de la Biblioteca Nacional del Perú. N.6, 1949